Św. Stanisław Kostka (1550-1568)
Urodzony w Rostkowie, edukację kontynuował we Wiedniu. Tu podczas ciężkiej choroby, kiedy właściciel domu, w którym mieszkał, nie chciał wpuścić kapłana katolickiego, miał widzenie: najpierw św. Barbara – patronka dobrej śmierci, do której się zwrócił, w towarzystwie dwóch aniołów przyniosła mu Wiatyk, potem Maryja złożyła na jego ręce Dzieciątko i poleciła, by wstąpił do jezuitów.
Aby to polecenie zrealizować, „uciekł” do Rzymu i bez zgody rodziców zgłosił się do nowicjatu. Tu na początku 1568 roku złożył śluby zakonne. Swoim wzorowym życiem, duchową dojrzałością i rozmodleniem budował całe otoczenie. Zmarł w samo święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
Sława świętości jego życia obiegła cały Rzym, wszystkie domy zakonne jezuitów i dotarła do Polski.
Św. Stanisław jest patronem: Polski, Litwy, studentów, nowicjuszy jezuickich, polskiej młodzieży i ministrantów.

Wspomnienie: 18 września. 

Św. Alojzy Gonzaga (1568-1591)

Pochodził z książęcej lombardzkiej rodziny. Będąc paziem na dworach Mantui, Florencji i Madrycie odznaczał się umiłowaniem modlitwy, czystości i umartowenia. Jako dziwięcioletni chłopiec złożył ślub czystości. Wbrew woli rodziny, mając siedemnaście lat wstąpił do zakonu jezuitów w Rzymie, gdzie pogłębił w sobie ducha pokuty, pokory i posłuszeństwa. Umarł jako kleryk, opiekując się chorymi w czasie zarazy w Rzymie, mając 23 lata.
Św. Alojzy jest patronem: Mantui, młodzieży (zwłaszcza studiującej) i ministrantów.

Wspomnienie: 21 czerwca.

Św. Jan Berchmans (1599-1621)

Flamandczyk, wyniesiony na ołtarze w 1887 roku. Wyróżniał się serdecznym nabożeństwem do Najświętszej Eucharystii. Znana jest jego życiowa maksyma: „Najdoskonalszą rzeczą jest zacząć od najmniejszych rzeczy„. Uświęcił się przez sumienne wykonywanie swoich codziennych obowiązków, pilne zachowanie reguły zakonnej oraz przez gorące umiłowanie Pana Jezusa i Jego Matki. Zmarł w opinii świętości w Rzymie, mając 22 lata.

Św. Dominik Savio (1842-1857)

Najmłodsza osoba, jaką kanonizował Kościoł. Urodził się niedaleko Turynu. Już w wieku pięciu lat był gorliwym ministrantem. Mając 12 lat spotkał św. Jana Bosco, który przyjął go do swojego Oratorium. Po jednej z generalnych spowiedzi ułożył własny akt i ofiarował się Matce Bożej: „Maryjo, ofiaruję Ci swoje serce. Spraw, aby zawsze było Twoim. Jezu i Maryjo, bądźcie zawsze moimi przyjaciółmi. Błagam Was, abym raczej umarł, niż bym przez nieszczęście popełnił choć jeden grzech„. Jego nauczycielem był św. Jan Bosco. Dominik miał wyjątkowy dar kontemplacji i ekstazy. Sam często nawiedzał Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie i pociągał do tego wielu innych. Często nazywany jest „małym świętym” i „gigantem ducha”, choć umierając, miał zaledwie 15 lat.
Św. Dominik jest patronem: młodzieży i ministrantów.

Wspomnienie: 9 marca.